Jul!

No lakkar og lir det mot jul, og til og med politikknerdar som meg fortener litt juleferie. Det vil truleg bli ganske stille her på denne bloggen i dei neste to vekene, men eg kjem attende over nyttår med fleire meldinger.

Fram til då vil eg nytta høvet til å ønskje alle som er innom her ei riktig GOD JUL, og spesielt vil eg gi ei varm julehelsing til min fantastiske kjæreste Yvonne. Du er den beste!

Kapitalens heiagjeng

Anders Horn bejubler på lederplass i Klassekampen tirsdag 19/12 planene om storfusjon mellom olje- og gassdivisjonene i Hydro og Statoil. I følge Horn er fusjonen ”en naturlig følge av utviklingen innen olje- og gassmarkedet”, og det fusjonerte selskapet vil stå ”bedre rustet i den internasjonale konkurransen.” Dette siste er åpenbart riktig, og rent faktisk en kraftig underdrivelse: Den norske olje/gass-kolossen vil bli verdens 50ende største selskap. Jeg vil tillate meg å helle en solid dose malurt i Horns champagneglass.

Det er en av nyliberalismens største idémessige triumfer å få dypt politiske avgjørelser til å framstå som ”naturlige”. I nyliberal tenking står det sentralt at ”utviklingen” må gå sin gang, helst uten brysomme demokratiske hindringer. Poenget er bare at det vi her snakker om er menneskeskapte systemer, og forslag fremmet av mennesker, ikke naturlover. Det er ingen naturlov at Norge ikke kan ha to store statlig eide selskaper innafor energisektoren. I stedet er forslaget om fusjon åpenbart fremmet fordi det tjener noens interesser. Hvem disse ”noen” er kunne jo vært en interessant oppgave for Klassekampens dyktige gravere?

Mer problematisk er Horns ukritiske omfavning av den voldsomme imperialistiske ekspansjonen viktige norske selskaper gjennomgår. For Statoil og Hydros del er den ”internasjonale konkurransen” de deltar i bl.a. å sikre seg kontroll over de enorme olje/gass-ressursene i afrikanske land som Angola og Nigeria, og i Kaspihavet. Her vil de norske selskapene opptre som ordinære monopolkapitalister: Til syvende og sist vil kun den økonomiske bunnlinja bety noe, så får folket i Angola, Nigeria eller i Iran heller ta til takke med de smuler som er igjen etter at ”velgjørerne” fra høye nord har forsynt seg. De som mener at det er ”utenkelig” at Statoil/Hydro vil opptre slik bør skjele til Telenors opptreden i Bangladesh og konflikten med Grameen for å få et nyttig frampeik.

Kall meg gjerne en gammeldags marxist, men etter mitt syn er framveksten av internasjonalt orientert, aggressiv monopolkapital noe jeg mener skal motarbeides på alle fronter. Jeg registrerer at Horn mener det er noe som fortjener heder og applaus. Det burde kanskje ikke overraske, siden samme Horn tidligere har tatt til orde for at Norge burde delta mer aggressivt (med ” fly, spesialstyrker og helikoptre”) i NATOs krig i Afghanistan (Klassekampen 10/11 2005). Inntil videre trøster jeg meg med at Klassekampen har andre journalister som fortsatt har en analyse av imperialismen som system, samt standpunkt og virke i tråd med denne.

Eit avskyeleg prosjekt

Klassekampen dekker torsdag 7/12 den danske kunstnaren Kristian von Hornsleth sitt prosjekt i Uganda ”The Hornsleth Village”. Prosjektet går ut på at ugandiske fattigfolk får husdyr som geiter og grisar i bytte mot å ta kunstnaren sitt etternamn som sitt. Prosjektet fortener å bli møtt med avsky. Det Hornsleth gjer er å på den mest dramatiske symbolske måten demonstrera at han som kvit, rik europear kan eiga sjølve identiteten til fattige folk i Afrika.

Det vert faktisk verre, ikkje betre, av at han hevdar å gjera dette for å gjera oss i vesten medvitne om korleis dei internasjonale byttetilhøva er. Det gjer at Hornsleth kan dekka seg bak ein slags glorie av ”politisk engasjement”. Problemet er berre det at du ikkje kan gjennomføra eit overgrep, for så å seie at du gjorde det så folk kan skjøna kor ille overgrep er. Hornsleth skryt til og med av at det er mange folk i landsbyen som er ”villige” til å delta i ”kunstprosjektet”. Har det slått han at det kanskje har noko å gjera med at Uganda er eitt av verdas fattigaste land? (Plass nummer 145 av 177 på FNs utviklingsindeks)

Det einaste han har demonstrert med dette er kor egoistisk og korrupt det går an å vera samstundes som ein har eit sjølvbilete av å vera ein ”radikal aktivist”. ”The Hornsleth village” er eit monument over velmeinande vestlege kunst-narrar sin framferd - til skrekk og advarsel.

Klassesamfunnet

Det har kome ein ny rapport frå "World Institute for Development Economic Research" om fordelinga av rikdom i verda. Tala er interessante:

• 90% av all eigendom i verda er konsentrert i Nord-Amerika, Europa og nokre land i Asia (Japan og Australia)
• Den fattigste halvdelen av verda eig omlag 1% av den samla rikdomen.
• Dei rikaste 2% eig halvparten av all eigendom!

For alle som har bittelitt marxistisk ballast er ikkje dette oppsiktsvekkande, men tala vert ikkje mindre brutale av den grunn. På skulen har mange lært om dei brutale klassesamfunna i antikken, der det var enorm avstand mellom luksusen til dei rike og mektige og livet til slavene. Eg trur ein romersk senator ville ha kome grueleg til kort om ein samanliknar med dagens rike: Vi lever i det kanskje klaraste og drøyaste klassesamfunnet i verdshistoria.

Er det ikkje då bra å tenkje på at vi har politikarar som Lars Sponheim, som uttalar slikt som dette til Dagbladet?:

Jeg er småbruker med akademisk utdanning. Jeg er sønn av en tannlege som er vokst opp på det samme småbruket. Klassebetegnelse gir ingen mening for mitt liv eller dagens samfunn.

Statistikk-snadder II

Etter eit herleg avbrekk i eit regnvått og hustrig København var det dejligt å koma attende til eposten og sjå at min pusher hadde vore innom med nye varer til meg. I dag var utgåve fylt med mykje forbruksstatistikk og slikt, men å skriva nok ein kvasimoralistisk blog om den eksploderande julehandelen i gamlelandet gidd eg ikkje. Derimot tenkte eg å ta for meg eit anna julerelatert emne: Matproduksjon.

Det er ei kjent sak at jula er sjølve Tida for fråtsing. Som dei djupt inndoktrinerte protestantiske puritanistane vi alle er på botna er det ikkje rart at vi har ein lang tradisjon for å ta heil av ein gong i året, då det er "lov" å gjera det. Men kva treng ein for å fråtsa? Ein treng store mengder kjøtt og korn (og andre ting). Men kva skjer?

Den totale kornavlinga for 2006 er beregnet til 1,2 millioner tonn, en nedgang på 5 prosent fra året før. Samlet kornareal var 3,1 millioner dekar i 2006.

Ikkje berre det, men det går nedover med kyrne også:

Frå 2005 til 2006 gjekk talet på mjølkekyr ned frå 265 200 til 259 100, medan talet på ammekyr auka frå 55 400 til 58 800.

Dette held ikkje, kameratar! Om det held fram slik, vil det jo ikkje vera nok korn til øl, og ikkje nok kyr til store, saftige biffar! Fråtsinga vår står i fare!

For det er vel ingen som tenkjer at vi skal erstatta dette med korn og kjøtt frå andre delar av verda...?